35
«Η Αυγή»
Απομένουν δύο 24ωρα μέχρι να ανακοινωθούν οι ετυμηγορίες για τους
κατηγορούμενους για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Επί πεντέμισι χρόνια όσοι
δέχτηκαν επιθέσεις, οι δικηγόροι τους, συγγενείς, αλλά και ένα πολύμορφο κίνημα
αλληλεγγύης και υποστήριξης έδωσαν έναν μεγάλο σε διάρκεια και επίπονο αγώνα
προκειμένου να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες για 69 πρόσωπα.
Φύσσα Μάγδα
Οι κατηγορίες «απλώνονται» από την διεύθυνση, σύσταση και
συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση μέχρι την οπλοκατοχή και την ψευδορκία. Οι
υποθέσεις δε που συνιστούν το κύριο κατηγορητήριο είναι αυτές της εγκληματικής
οργάνωσης, της επίθεσης σε Αιγύπτιους αλιεργάτες το 2012, η επίθεση σε εργάτες
συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και η δολοφονία του Παύλο Φύσσα. Με την υπόθεση
συσχετίσθηκαν και άλλες υποθέσεις που αφορούσαν επιθέσεις όπως αυτή της
δολοφονίας του Σαχζάτ Λουκμάν, σε σπίτια μεταναστών, σε κοινωνικούς χώρους.
Η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής ήταν γνωστή επί χρόνια. Η
δικαστική εξέτασή της, δηλαδή, δεν ήταν απαραίτητη για να καταδειχθεί η
αποτρόπαια δράση της ναζιστικής συμμορίας. Ήταν όμως αναγκαία για να
συμπληρωθεί η προσπάθεια για την πολιτική και επιχειρησιακή της ήττα. Με άλλα
λόγια, ο δημοκρατικός κόσμος γνώριζε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική
οργάνωση. Ωστόσο η περιθωριοποίησή της περνούσε και μέσα από την δικαστική της
αντιμετώπιση ως τέτοια.
Οι πολιτικές δυνάμεις που εξ αρχής δημιούργησαν μέτωπο απέναντι
στη Χρυσή Αυγή ήταν αυτές της Αριστεράς. Φύσει και θέσει αντίθετοι στη
ναζιστική κοσμοθεωρία οι αριστεροί, κομμουνιστικοί και αντικαπιταλιστικοί
πολιτικοί οργανισμοί πάλευαν για την ήττα της Χρυσής Αυγής και των παραφυάδων
της εδώ και δεκαετίες. Όταν μάλιστα η πολιτική διαχείριση των μνημονίων και της
λιτότητας οδήγησε σε ραγδαίες εξελίξεις και ανακατατάξεις, ο προοδευτικός
πολιτικός κόσμος ήταν εκείνος που ξεκάθαρα έφτιαχνε μέτωπο απέναντι στην
εγκόλπωση και τη συνδιαχείριση με την Ακροδεξιά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου στηρίχθηκε από το
ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, ενώ όταν στέρεψε η τρικομματική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ,
στελέχη του περιβάλλοντος Σαμαρά, αλλά και σημερινοί βουλευτές της ΝΔ (Μπάμπης
Παπαδημητρίου, Μπογδάνος κλπ), σαφώς ή εμμέσως, καλούσαν σε συνεργασία της
Δεξιάς με την Ακροδεξιά, μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή.
Η δολοφονική μανία της ναζιστικής οργάνωσης απογειώθηκε από
κυβέρνησης Σαμαρά, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Ωστόσο το 2020 δεν
είναι 2013. Στην ενδιάμεση περίοδο κυβέρνησε η Αριστερά, που πολιτικά πάλεψε εν
μέσω μνημονιακής επιβολής, ωστόσο η πολιτική της στρεφόταν σταθερά ενάντια σε
κάθε λογής συντηρητισμό και εθνικές αναδιπλώσεις. Η δε οικονομική της πολιτική
είχε στόχο να αναχαιτίσει τις αιτίες της κοινωνικής εξαθλίωσης, που αποτελούν συχνά
το καλύτερο λίπασμα για τον φασισμό.
Ωστόσο, εν έτει 2020, η ελληνική Δεξιά δεν φαίνεται να έχει
απαλλαγεί από τους εναγκαλισμούς με την Ακροδεξιά.
Η έγκριση από τον Πρόεδρο της Βουλής του διορισμού της Ελένης
Ζαρούλια σε θέση μετακλητής συνεργάτιδας του συζύγου της Μιχαλολιάκου, δεν
μπορεί να είναι ένα γραφειοκρατικό λάθος, πόσω μάλλον ένα επεισόδιο
προσκόλλησης σε έναν κανονισμό. Πέντε μέρες πριν την ανακοίνωση της απόφασης
της δίκης της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχει καμία θεσμική δικαιολογία για την κίνηση
του προέδρου της Βουλής. Και αν ο Κωνσταντίνος Τασούλας εμπόδιζε ή καθυστερούσε
έστω αυτόν τον διορισμό, ουδείς πολιτικός του δημοκρατικού κόσμου θα
αντιδρούσε.
Τους πραγματικούς λόγους οφείλει να τους εξηγήσει ο ίδιος ο
Πρόεδρος της Βουλής. Αυτονομήθηκε από τον πρωθυπουργό σε ένα τόσο σημαντικό
ζήτημα με πολιτικές, δικαστικές και θεσμικές προεκτάσεις; Υπηρέτησε επιδιώξεις
κύκλων στη ΝΔ που θέλουν την ακροδεξιά να μην είναι στο περιθώριο της
επιβίωσης; Υπάκουσε σε κέντρα που κινούνται αντίθετα ακόμα και στις πιο ακραίες
φωνές εντός της ΝΔ;
Το μήνυμα που εστάλη από πολιτικούς της Δεξιάς το Σάββατο μέσω της
«Εφημερίδας των Συντακτών» ήταν ένα σημαντικό βήμα. Αλλά θα είναι κενό νοήματος
αν δεν πάψουν πρακτικές και εξυπηρετήσεις όπως αυτή που σημειώθηκε από τον
Πρόεδρο της Βουλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου