Τρίτη 9 Απριλίου 2019

Αλ. Τσίπρας: Ενώνουμε δυνάμεις για μια νέα νικηφόρα πορεία σε Ελλάδα και Ευρώπη

Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργού στην πανελλαδική συνάντηση για μια μεγάλη προοδευτική συμμαχία σε Ελλάδα και Ευρώπη


Προοδευτικοί Πολίτες της Αθήνας
Η προοδευτική παράταξη του τόπου μας είναι εδώ, είναι παρούσα. Και η απάντηση που δίνετε σήμερα εσείς είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να τελειώνουν με τη μεγάλη αλλαγή που έχει ξεκινήσει στον τόπο μας εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Πολίτες της Αθήνας, Δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες που συγκεντρωθήκατε σήμερα εδώ. Φίλες και φίλοι, Εκπρόσωποι της νέας γενιάς που κραδαίνετε τις σημαίες του αγώνα, Να ξέρετε, όχι απλά δεν θα ξεμπερδέψουν, τώρα ξεκινάμε τη μεγάλη προσπάθεια, τώρα που μπορούμε πια να χαράσσουμε ελεύθερα πολιτική, τώρα που βγάλαμε τη χώρα από το δύσβατο αυτό μονοπάτι των μνημονίων
Τώρα μπορούμε να αναπτύξουμε τις δικές μας ιδέες και τις δικές μας προτάσεις για το μέλλον και την αναγέννηση του τόπου.

Ήδη έχει ξεκινήσει αυτός ο μεγάλος αγώνας για την αναγέννηση της Ελλάδας. Ο μεγάλος και δύσκολος αγώνας για την ανάκαμψη της οικονομίας μας για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής μας βάσης. Ο μεγάλος και δύσκολος αγώνας για τη δίκαιη ανάπτυξη, για την Ελλάδα των πολλών.

Βεβαίως, οι δυνάμεις της συντήρησης, παντού, ιδιαίτερα όμως στον τόπο μας, δίνουν το δικό τους αγώνα για να αντιστρέψουν τη πορεία της χώρας προς τα μπρος.
Να μας γυρίσουν πίσω, στα χρόνια της σκληρής λιτότητας και των μνημονίων, στα χρόνια της κοινωνικής καταστροφής.
Εμείς, όμως, σήμερα, και κυρίως εσείς, τους δίνετε την πιο δυναμική απάντηση.
Σήμερα η παρουσία σας εδώ είναι απ’ όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η πιο αληθινή δημοσκόπηση, που δίνει τον τόνο, την αποφασιστικότητα, τον παλμό να δώσουμε ενωμένοι αυτή τη μάχη και να την κερδίσουμε αυτή τη μάχη.
Είμαστε εδώ και ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Προχωράμε μπροστά με μεγαλύτερη ορμή, με μεγαλύτερη δύναμη και αποφασιστικότητα.

Είμαστε εδώ
Πιστοί στο κάλεσμα της ιστορίας.
Σε έναν τόπο όπου πάντα οι δυνάμεις της συντήρησης ήθελαν να διχάζουν το λαό και να κρατούν την Ελλάδα στο παρελθόν.
Αλλά πάντοτε, επίσης, η ευρύτερη προοδευτική παράταξη ένωνε το λαό σε δίκαιους αγώνες,
με τις αξίες και με τα ιδανικά της συλλογικής προόδου,
με τις αξίες και τα ιδανικά της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Σήμερα, λοιπόν, εδώ, στο κλειστό Ολυμπιακό Γυμναστήριο του Γαλατσίου, ένα γυμναστήριο που φάνηκε μικρό για να χωρέσει όλες τις δυνάμεις εκείνες και την αγωνία τους, την επιθυμία τους να ενωθούν για να διεκδικήσουν από κοινού τον μεγάλο αγώνα των ευρωπαϊκών εκλογών, αλλά και τον μεγάλο αγώνα για την ανασυγκρότηση της χώρας,
Και σήμερα εδώ ακούσαμε πριν σ’ αυτό το μίνι συνέδριο που σήμερα φτιάξαμε, τους εκπροσώπους διαφορετικών πολιτικών κινημάτων και συλλογικοτήτων, τους ακούσαμε να μιλάνε για έναν και μοναδικό στόχο.
Η Προοδευτική Συμμαχία, η προοδευτική συμπαράταξη, η μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική συμπαράταξη του τόπου, να συνεχίσει τη μεγάλη προσπάθεια για την αναγέννηση της χώρας, τη μεγάλη προσπάθεια για την κοινωνική δικαιοσύνη, τη μεγάλη προσπάθεια για τη δίκαιη ανάπτυξη, τη μεγάλη προσπάθεια για μια προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου και την επόμενη τετραετία.

Σήμερα, εδώ, συναντιόμαστε δημοκρατικοί πολίτες από όλες τις γενιές. Από τη μεγάλη παράδοση της αντίστασης, του αγώνα του ΕΑΜ για μια ελεύθερη πατρίδα, αυτή η γενιά είναι που πάντα θα μας εμπνέει, αυτή η γενιά είναι, που τα βήματά της βαδίζουμε όλοι μαζί
Από τη γενιά βεβαίως του 114, του Πολυτεχνείου,
Τους δημοκρατικούς αγώνες των νέων ανθρώπων της μεταπολίτευσης.
Μέχρι τις νέες και τους νέους των αγώνων στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων.
Κάθε γενιά και κάθε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ξεχωριστό ρυάκι αγώνα και διεκδίκησης για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή, ενώνεται σήμερα εδώ. Και θέλουμε τις επόμενες μέρες σε όλη την επικράτεια της χώρας να ενωθεί κάθε μικρό ρυάκι σε ένα μεγάλο προοδευτικό ποτάμι, σε ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα. Ένα κοινωνικό ρεύμα όπως αυτά που πρωταγωνιστούν στις μεγάλες προοδευτικές αλλαγές και τομές στην ιστορία της πατρίδας μας. Έτσι άλλωστε γεννήθηκαν και όλες οι μεγάλες ιστορικές τομές. Η μεγάλη παρακαταθήκη της πολιτικής αλλαγής τη δεκαετία του ’80. Έτσι ακριβώς, συνέβη και πριν από τέσσερα χρόνια, το 2015. Και δεν είναι σύμπτωση αυτό. Η Αριστερά και ο δημοκρατικός κόσμος αποτέλεσαν πάντοτε την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία η οποία άλλαζε το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. Πήγαινε τη χώρα προς τα μπρος. Και όπως σε κάθε κρίσιμη στιγμή, έβρισκε τρόπους από διαφορετικές διαδρομές να βρίσκει κοινό βηματισμό στα κρίσιμα, έτσι όπως συμβαίνει και σήμερα. Σήμερα ενώνουμε δυνάμεις. Στην αρχή ενός δύσκολου αγώνα, αλλά και μιας νέας νικηφόρας πορείας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η περίοδος που μας έδινε την πολυτέλεια να προτάσσουμε τις διαφορές μας έχει παρέλθει. Το νέο πολιτικό τοπίο ορίζει νέα καθήκοντα, νέες προκλήσεις και νέες δυνατότητες. Γιατί; Γιατί δύο ιστορικής σημασίας γεγονότα συνέβησαν τη χρονιά που μας πέρασε, τον χρόνο αυτόν, ένα χρόνο πριν και μετά. Είπε ο Γιάννης ο Ραγκούσης, ένα χρόνο πριν αυτή η συνάντηση δεν θα μπορούσε να την φανταστεί κανείς. Γιατί σήμερα συμβαίνει;
Συμβαίνει διότι δύο ιστορικής σημασίας γεγονότα έλαβαν χώρα. Πρώτον, η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια Και, δεύτερον, η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών, Είναι αυτά τα δύο ιστορικής σημασίας γεγονότα που αναδιατάσσουν αντικειμενικά τις πολιτικές προτεραιότητες και τις τοποθετήσεις όλων μας. Ταυτόχρονα όμως και η άνοδος της ακροδεξιάς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο καθιστά ακόμα πιο αναγκαία τη διαμόρφωση μιας συλλογικής ενωτικής προοδευτικής απάντησης. Γιατί η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο συνετρίβη κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης. Η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με αυτό που ονομάζαμε δομικές της αδυναμίες, όλα αυτά στα οποία κάναμε κριτική εδώ και χρόνια. Το δημοκρατικό της έλλειμμα, Οι δισταγμοί της ηγεσίας της στη διαδικασία της ολοκλήρωσης και της πολιτικής εμβάθυνσης Η απροθυμία των κυρίαρχων δυνάμεων στο εσωτερικό της Ευρώπης να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο όπου η οικονομική ένωση θα συμβαδίζει με την πολιτική. Όλες αυτές οι αδυναμίες, οι δομικές αδυναμίες, έδωσαν τη δυνατότητα σήμερα να βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και, κυρίως, το γεγονός ότι οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης, αυτές που διαχειρίστηκαν τη κρίση και φέρουν πολύ βαριά την ευθύνη για τις τεράστιες συνέπειες που επέφεραν οι επιλογές τους στους λαούς της Ευρώπης. Τη μεγάλη ευθύνη για τη διεύρυνση των ανισοτήτων. Για την εκτίναξη της ανεργίας. Για την εργασιακή ανασφάλεια. Για τη συρρίκνωση των κοινωνικών κατακτήσεων. ¨Όλα αυτά έχουν δυστυχώς φέρει απειλητικά στο προσκήνιο την Ακροδεξιά με την απλουστευτική ρητορική της, τη ρητορική της ξενοφοβίας, τη ρητορική του ρατσισμού, τη ρητορική του μίσους.
Είναι όμως εντυπωσιακό ότι ακόμα και σήμερα, αυτές οι δυνάμεις, οι συντηρητικές, με τις βαριές ευθύνες, όλες αυτές οι δυνάμεις που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται από θέσεις ευθύνης τις τύχες μας, μπροστά στην προφανή αυτή απειλή κάνουν πως δεν βλέπουν, κάνουν πως δεν ακούνε.

Όχι απλά αρνούνται να κάνουν έμπρακτη αυτοκριτική, αλλά επιμένουν ακόμα ότι έπραξαν σωστά.
Επιμένουν ότι έπραξαν σωστά
- που παρέδωσαν τα κλειδιά της Ευρώπης στους τεχνοκράτες - που φόρτωσαν με δυσβάσταχτη λιτότητα τους λαούς του Νότου
- που αναπαρήγαγαν στερεότυπα για τους τεμπέληδες λαούς του Νότου, που ζουν παραπάνω από τις δυνατότητές τους και τις ανάγκες τους.
Επιμένουν πως έπραξαν σωστά που αδιαφόρησαν για τη δημοκρατική αναβάθμιση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Οι επιλογές τους, όμως, προκάλεσαν τελικά, όσο και αν οι ίδιοι το αρνούνται, τη μετάλλαξη της ίδιας της ευρωπαϊκής ιδέας.
Η οικονομική σύγκλιση χάθηκε για χάρη της σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας Η συνευθύνη χάθηκε, και τη θέση της πήραν οι εκβιασμοί και η επιβολή της ισχύος Η κοινωνική αλληλεγγύη μπήκε κάτω από τις επιθυμίες των ευρωπαϊκών οικονομικών ελίτ. Είναι λοιπόν αυτή η Ευρώπη για την οποία οραματιζόμαστε, ονειρευόμαστε, αγωνιζόμαστε, παλεύουμε, ελπίζουμε;

Πρέπει να δώσουμε μια απάντηση χωρίς περιστροφές. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη για την οποία αγωνιζόμαστε και ελπίζουμε.

Γι’ αυτό ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να βάλουμε ένα λιθαράκι, να αλλάξουμε την Ευρώπη, να την επαναφέρουμε στις θεμελιακές της αξίες, να την ξαναβάλουμε στη ρότα εκείνη των αγώνων και των αναγκών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Μέσα όμως σε αυτό το τοξικό περιβάλλον ανατράφηκε το τέρας του εθνολαϊκισμού και της ακροδεξιάς. Σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη αγνόησε τις αξίες της, και τώρα το σκοτεινό της παρελθόν, επιστρέφει και απειλεί να πάρει πίσω όλες τις κατακτήσεις.

Η ακροδεξιά, όμως, εμείς καλά γνωρίζουμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, δεν έπεσε από τον ουρανό. Κάποιοι της έδωσαν πάτημα. Κάποιοι της επέτρεψαν να βρει χώρο στον πολιτικό ανταγωνισμό για να παριστάνει δήθεν την αντισυστημική δύναμη, για να παριστάνει δήθεν το αντίπαλο δέος.

Όμως, καλά γνωρίζουμε όλοι μας, ότι η ακροδεξιά παρότι ντύνεται τα ρούχα του αντισυστημισμού, τον αντισυστημικό μανδύα, όπου τελικά καταφέρνει να βρεθεί σε θέσεις εξουσίας, αποδεικνύεται ότι είναι η πιο συστημική από τις συστημικές δυνάμεις.

Γιατί εκτός από το να κυνηγάνε πρόσφυγες και να υψώνουν φράχτες, συρρικνώνουν τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, Καταργούν το 8ωρο θεσπίζοντας το 12ωρο της εργασίας Ή διαλύουν τα εργασιακά δικαιώματα, απελευθερώνοντας τις απολύσεις.

Και την ίδια στιγμή απολαμβάνουν το δικαίωμα να έχουν πόρους και αλληλεγγύη από την ΕΕ, οι χώρες τους τις οποίες κυβερνάνε, παριστάνοντας όμως τα κοκόρια όταν έρχεται η ώρα να συζητήσουμε για τις δικές τους υποχρεώσεις τους.

Πρέπει λοιπόν να το πούμε καθαρά. Δεν πρόκειται για αντισυστημικούς. Πρόκειται για πολιτικούς απατεώνες. Για δημαγωγούς, για λαϊκιστές, για ακραίους, που το σχέδιο τους είναι μια Ευρώπη βαθιά συντηρητική, διαιρεμένη, μια Ευρώπη όπου όλοι θα είναι εναντίον όλων.

Και ένα τόσο φρικτό σχέδιο δεν μπορεί παρά να έχει αντίστοιχα μέσα για την επικράτησή του. Λάσπη, προπαγάνδα, fake news, στερεότυπα, όλα αυτά τα δομικά στοιχεία της ακροδεξιάς στρατηγικής, τα οποία τα έχουμε ζήσει σε πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ακριβώς, όμως, επειδή η ακροδεξιά είναι παράγωγο του συντηρητικού χώρου, πλέον ο λόγος και οι πρακτικές της ασκούν, δυστυχώς, γοητεία και σε παραδοσιακά πιο μετριοπαθείς συντηρητικές δυνάμεις. Μιλώ για μεγάλο μέρος δυνάμεων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δυστυχώς με τον κ. Μητσοτάκη, τη Ν.Δ. να είναι στη πρώτη γραμμή μεταξύ αυτών.

Μιλώ για αυτούς που εδώ και καιρό υποτίθεται πως προσπαθούν να διαγράψουν τον κ, Όρμπαν, τον Ούγγρο πρωθυπουργό, αλλά βεβαίως οι βουλευτές του είναι ακόμα μέλη της Ευρωομάδας τους.

Μιλώ γι αυτούς που με μπροστάρη τον Βαυαρό και ανθέλληνα, βαθιά ανθέλληνα πολιτικό, τον κ. Βέμπερ, επιτίθενται καθημερινά στην Ελλάδα, γιατί, λέει, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του απειλούν την ευρωπαϊκή συνοχή.

Αυτούς που δεν ξεχνάμε, ότι το 2015, στις δύσκολες εκείνες στιγμές, όταν όλοι αυτοί οι ηγέτες οι ευρωπαίοι, που τους είδατε στο βίντεο που προηγήθηκε της ομιλίας μου, βρίσκονταν εδώ κι έδιναν κουράγιο και θάρρος και βρίσκονταν δίπλα μας και μας συμπαραστέκονταν, συμπαραστέκονταν στον αγώνα του ελληνικού λαού που σήκωνε ανάστημα απέναντι στη λιτότητα, ο κ. Βέμπερ και όλοι αυτοί οι ακραίοι συντηρητικοί πολιτικοί ήταν εκεί για να μας κουνούν το δάχτυλο, και έδιναν αγώνα για να αποπεμφθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε. και να τιμωρηθεί ο λαός της.

Όμως φίλες και φίλοι, τι αποδεικνύεται τελικά μέσα από την πλούσια εμπειρία που έχουμε αυτά τα τέσσερα, τεσσεράμισι χρόνια; Ποιοι ήταν τελικά αυτοί που απείλησαν την ευρωπαϊκή ιδέα και προοπτική; Οι κατηγορούμενοι το 2015 ή οι κατήγοροι το 2015 ήταν και είναι αυτοί που απειλούν την ευρωπαϊκή ιδέα, την ευρωπαϊκή συνοχή, τις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης;

Η Αριστερά, και στην Ελλάδα, και στην Ευρώπη, έμεινε αταλάντευτη, -στην Ελλάδα με κόστος-, αταλάντευτη στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας Όταν πλήθαιναν διαρκώς οι φωνές στην Ευρωπαϊκή Δεξιά, υπέρ του Grexit.
- Η Αριστερά και ο ελληνικός λαός ήταν αυτοί που αργότερα διέσωσαν την τιμή της Ευρώπης στο προσφυγικό, όταν έκλειναν τα σύνορα υψώνοντας φράχτες στη μία χώρα μετά την άλλη,

Κι όταν η Δεξιά του κ. Κουρτς, του κ. Όρμπαν υπερασπίζονταν τα κλειστά σύνορα και πέταγαν το μπαλάκι στο Νότο.

- Η Αριστερά ήταν αυτή που έβγαλε τελικά την Ελλάδα από τα μνημόνια, και ανέκτησε η χώρα την αξιοπιστία της στην Ευρώπη, όταν η Δεξιά τα επέβαλλε και τα εφάρμοσε στην πιο σκληρή μορφή τους.

- Η Αριστερά ήταν αυτή που έκανε και το μεγάλο ιστορικό βήμα για τη σταθερότητα και την ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων, με την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών
Όταν η Δεξιά στην Ελλάδα προσπαθούσε να αναδείξει μέσα από την πατριδοκαπηλία, ψεύτικες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις. Κι όταν ήρθε η συμφωνία, ταυτίστηκε με τον εθνικισμό και διαδήλωνε μαζί με τους εθνικιστές της Χρυσής Αυγής.

Άρα, ας αναρωτηθούμε τελικά: Ποιος στα αλήθεια είναι πραγματικά με την Ευρώπη;
Οι ακροδεξιοί και οι συντηρητικοί του Grexit και του Brexit σήμερα,
Οι υμνητές της λιτότητας, των κλειστών συνόρων και του εθνικού απομονωτισμού, ή η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας αλλά και των ευρωπαίων Πρασίνων –μην τους ξεχνάμε τους Πράσινους- που κράτησε την Ελλάδα στην ευρωζώνη και την έβγαλε από τα μνημόνια;

Εμείς, λοιπόν, αποδείξαμε στην πράξη τι σημαίνει ευρωπαϊσμός.
Για αυτό και σήμερα, λέμε ότι το πρώτιστο καθήκον για κάθε αληθινό ευρωπαϊστή είναι να αγωνιστεί, όχι για να συνεχιστεί το σημερινό πρόσωπο της Ευρώπης, αλλά για να αλλάξει πρόσωπο η Ευρώπη.
Να αλλάξει και να αλλάξει ριζικά.
Όχι για να γυρίσουμε στην εθνική περιχαράκωση, αλλά για να οικοδομήσουμε μια προοπτική ευρωπαϊκής κοινωνικής συνοχής και οικονομικής σύγκλισης.

Σήμερα λοιπόν είναι κρίσιμο όσο ποτέ να βάλουμε ανάχωμα στην άνοδο της ακροδεξιάς. Αλλά, επιτρέψτε μου να σας πω, δεν έχει νόημα απλά να μιλάμε κατά της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αυτό που έχει νόημα είναι να προτείνουμε τον τρόπο –διότι εμείς είμαστε πολιτικά δρώντα, δεν είμαστε δημοσιολόγοι, ως δημοσιογράφοι να παρατηρούμε- θέλουμε να μπούμε στο παιχνίδι, να μπούμε στη μάχη, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, να παρέμβουμε δυναμικά.
Δεν έχει νόημα λοιπόν να λέμε ότι είναι κακό πράγμα η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αυτό που έχει νόημα είναι να προτείνουμε τον τρόπο ώστε αυτός ο εφιάλτης να σταματήσει.
Και αυτός ο εφιάλτης θα σταματήσει μόνο όταν αρχίσουν να τελειώνουν οι ανισότητες. Μονάχα όταν αρχίσει να τερματίζεται η πολιτική της λιτότητας. Μονάχα όταν αρχίσει να αντιμετωπίζεται η ανεργία. Μονάχα όταν αρχίσει να αντιμετωπίζεται η κοινωνική ανασφάλεια. Μονάχα όταν σταματήσει αυτή η ορθοδοξία του μονεταρισμού στην Ευρώπη. Η ορθοδοξία μιας οικονομικής πολιτικής δημοσιονομικών ισορροπιών που έχει οδηγήσει σε μεγάλα χάσματα τόσο ανάμεσα στις χώρες, όσο και εντός των κρατών-μελών της Ε.Ε.

Και στη βάση λοιπόν αυτής της αντίληψης, επιτρέψτε μου να πω ότι αν χρειάζεται κάτι σήμερα η Ευρώπη –άκουσα όλους τους προλαλήσαντες- χρειάζεται ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο. Και αν και κατανοώ ότι η σημερινή μας εκδήλωση, όπως είπα πριν, ένα μικρό συνέδριο, διήρκεσε πολύ, επιτρέψτε μου επιγραμματικά να σας μιλήσω για τους επτά άξονες αυτού του νέου Κοινωνικού Συμβολαίου για μια Ευρώπη που θα μπορέσει να νικήσει την ακροδεξιά και να ξαναγίνει ελκυστική για τους πολίτες της.

Ο πρώτος άξονας, η κατοχύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Πυλώνα, δηλαδή η εγγύηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Που σημαίνει ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός, ευρωπαϊκές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κοινές ευρωπαϊκές κοινωνικές υπηρεσίες με πρόσβαση ελεύθερη σε όλους τους πολίτες.
Δεν μπορεί να θέλουν να συγκλίνουμε μονάχα στα οικονομικά μεγέθη, χωρίς να υπάρχει και μέτρο σύγκρισης σε ότι αφορά την κοινωνική σύγκλιση.

Δεύτερος άξονας, η αποφασιστική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική πολιτική χωρίς κοινούς ευρωπαϊκούς πόρους, και χρειαζόμαστε νέους πόρους, χωρίς να επιβαρύνουμε τα λαϊκά στρώματα.
Όπως, για παράδειγμα, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ο φόρος για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ο φόρος στις συναλλαγές από τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Τρίτος άξονας, είναι αυτό που ονομάζουμε, μας αρέσει να λέμε, μηχανισμός διαμερισμού της ευθύνης αλλά και του βάρους, η αμοιβαιοποίηση δηλαδή του ρίσκου και των δημόσιων χρεών στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Αυτό που κάποτε ονομάστηκε ευρωπαϊκό ομόλογο, ευρωομόλογο. Και η ορθοδοξία της δημοσιονομικής πειθαρχίας απαίτησε να το διαγράψουμε από το λεξιλόγιό μας.
Ε, λοιπόν, δεν μπορεί να υπάρξει κοινή νομισματική πολιτική χωρίς αμοιβαιοποίηση του βάρους, χωρίς ο ένας να βοηθάει τον άλλον. Δεν μπορεί να υπάρξει ευρωζώνη χωρίς ευρωομόλογο.

- Τέταρτος άξονας, είναι αυτό που διαχωρίζει χρόνια τους προοδευτικούς με τους νεοφιλελεύθερους, τους αριστερούς με τους δεξιούς και είναι βεβαίως, το για ποιανού τα συμφέροντα παλεύει κανείς. Άρα ποιος είναι ο τέταρτος άξονας; Είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η καταπολέμηση της φοροαποφυγής του μεγάλου, του πολύ μεγάλου πλούτου.
Με ευρωπαϊκές και διεθνείς ρυθμίσεις για τους φορολογικούς παραδείσους καθώς και με τη στροφή προς μια δίκαιη φορολογική εναρμόνιση.

- Πέμπτος άξονας είναι η ριζική στροφή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής από τη λιτότητα στις επενδύσεις, γι’ αυτό που εμείς ονομάζουμε δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη.
Με βάση ένα νέο επενδυτικό πρότυπο που θα προάγει τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

- Έκτος άξονας είναι η αναγκαία και άμεση συντονισμένη δράση των κρατών μελών για την αντιμετώπιση του μεγάλου κινδύνου του μέλλοντος, του κινδύνου που δεν μπορεί να περιμένει, δεν μπορεί να περιμένει για τις επόμενες γενιές στις οποίες κληρονομούμε το μέλλον -και αναφέρομαι στο μεγάλο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. Δεν μπορεί να έχουμε ορίσει στόχους, και η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ, ως το 2050, και αυτούς τους στόχους να τους θέτουμε, να κάνουμε συμφωνίες, και μετά αυτές τις συμφωνίες να τις γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας.
Και θέλω σ’ αυτό το σημείο να αναφερθώ, κοιτώντας σ’ αυτή την πλευρά της εξέδρας που βλέπω νέες και νέους πολλούς μαζεμένους και να πω, ήταν μεγάλη ελπίδα οι μαθητικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, η μεγάλη ελπίδα της Ευρώπης οι μαθητικές κινητοποιήσεις για το κλίμα που έλαβαν χώρα τις προηγούμενες εβδομάδες. Και μας δείχνουν το δρόμο.
Και να πω κάτι και σε όλους εσάς που σήμερα βρίσκεστε σ’ αυτό εδώ το στάδιο, πολλοί από σας κρατώντας κόκκινες σημαίες και κάποιοι από σας που κράτησαν για πολλά χρόνια τις πράσινες σημαίες. Τώρα θέλω να σας πω ότι όλοι μαζί πρέπει να κρατήσουμε μια νέα πράσινη σημαία. Αλλά η νέα αυτή πράσινη σημαία είναι η σημαία της πράσινης αριστεράς, είναι η σημαία των αγώνων για έναν κόσμο με βιώσιμη προοπτική. Είναι το πράσινο χρώμα της Οικολογίας, διότι δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον, εγώ θα έλεγα και σήμερα ακόμα, αριστερά δίχως πράσινο χρώμα, το χρώμα της οικολογίας, όπως δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον χωρίς λύση για το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.

- Και έβδομο σημείο, τελευταίο, το θέμα της δημοκρατίας. Η διεύρυνση της δημοκρατίας.
Το τέλος της κυριαρχίας του τεχνοκρατισμού επί της πολιτικής.
Μέσα από θεσμούς, θεσμούς για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία και μέσω της κατοχύρωσης νέων θεσμών και δεσμευτικών μηχανισμών κοινωνικής συμμετοχής.
Δεν μπορεί να μιλάμε για τη δημοκρατική Ευρώπη και να πηγαίνουμε σε ένα άτυπο όργανο, όπως είναι το Eurogroup και να παίρνουν αποφάσεις άτυπες που ορίζουν τη ζωή μας τεχνοκράτες και όχι αιρετοί πολιτικοί, όχι οι υπουργοί Οικονομικών, όχι τα Συμβούλια Κορυφής.
Το πάθημα της Ελλάδας πρέπει να γίνει μάθημα. Γιατί αν σήμερα, χθες ήταν η Ελλάδα, αύριο μπορεί να είναι οποιαδήποτε χώρα. Κι αυτό είναι το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης που πρέπει επιτέλους να τελειώνει.

Σ’ αυτούς λοιπόν τους επτά άξονες, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, πιστεύω ότι πρέπει να εδράζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη.
Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Δεξιά και η Ακροδεξιά –κι εδώ είναι οι μεγάλες μας διαφορές- όχι απλά δεν συμφωνούν με όλα αυτά, όχι απλά δεν τα επισημαίνουν, αλλά βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Και στα επτά ζητήματα που ανέφερα.
Και το αντικοινωνικό όραμά τους εκφράζεται σήμερα σε μια υποψηφιότητα, σ’ αυτήν που με πάθος υποστηρίζει στην Ελλάδα ο κ. Μητσοτάκης, που κατάφερε να έχει έναν φίλο στην Ευρώπη και μας το έκανε βούκινο. Ποιος είναι αυτός; Ο κ. Βέμπερ. Ο Βαυαρός πολιτικός, ο οποίος θέλει να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν για λογαριασμό το ΕΛΚ.
Ο κ. Βέμπερ, ο οποίος έχει χτίσει την πολιτική του καριέρα στη Γερμανία προσβάλλοντας και απαξιώνοντας τον ελληνικό λαό και τις θυσίες του.
Φίλες και φίλοι, δεν μου προκαλεί έκπληξη που τον στηρίζει ο κ. Μητσοτάκης, διότι, βεβαίως, έχουν συγγενικές απόψεις.
Θέλω όμως, με βάση αυτό το γεγονός, και θυμίζοντας ότι ήταν ο υπ’ αριθμόν ένα υποστηρικτής της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ το 2015, υποστηρικτής του Grexit, να πω ότι για μας είναι σαφές, στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές, ψήφος στην Ελλάδα στη Ν.Δ. σημαίνει και ψήφος στον ανθέλληνα, θα το πω, υποψήφιο για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ήθελε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ψήφος στον κ. Βέμπερ σημαίνει.
Άρα σημαίνει ψήφος και στην Ευρώπη των μνημονίων, σημαίνει ψήφος και στην Ευρώπη του εθνικισμού, σημαίνει ψήφος και στην Ευρώπη του διχασμού, σημαίνει ψήφος και στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και στην Ευρώπη των τεχνοκρατών του ΔΝΤ.

Για τον λόγο αυτό, θα έλεγα ότι η μάχη στην Ελλάδα είναι μια μάχη κομβική για την εξέλιξη των πραγμάτων και στην Ευρώπη.

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί εδώ και καιρό έναν, επιτρέψτε μου την έκφραση, ακροδεξιό παροξυσμό, τόσο από την πλευρά των ΜΜΕ που στηρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση, όσο, δυστυχώς, και από την ίδια την αξιωματική αντιπολίτευση.

Και είναι κρίμα πραγματικά, γιατί οι διαφορές μας είναι διαχρονικές με τη δεξιά, αλλά η Ν.Δ. ήταν τα τελευταία χρόνια ένα κόμμα της κεντροδεξιάς με σημαντική συμβολή στην ευρωπαϊκή πορεία του τόπου. Αναμφισβήτητα.
Σήμερα όμως είναι ένα κόμμα στο οποίο ηγεμονεύουν οι ακραίοι και έχει μετατραπεί, από τον κ. Μητσοτάκη σε ένα υβρίδιο επιθετικού νεοφιλελευθερισμού και άκρατου εθνικισμού.
Που πολιτεύεται με ψέματα, με fake news και με λάσπη.
Ένα κόμμα που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε έναν πρωτοφανή στα χρονικά, μηχανισμό προπαγάνδας και παραπληροφόρησης,
Είχαν ενδιαφέρον πριν κάποιες ομιλίες που το επεσήμαιναν αυτό χαρακτηριστικά. Ότι δεν θα δώσουμε μόνο τη μάχη με τους πολιτικούς μας αντιπάλους, αλλά θα δώσουμε τη μάχη και με ένα οικονομικό κατεστημένο το οποίο κρύβεται πίσω από την κουρτίνα και θέλει την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ για να ηγεμονεύσει αυτό στα οικονομικά και πολιτικά πράγματα του τόπου.

Μέσα όμως από αυτόν τον κυκεώνα της προπαγάνδας του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ., προσέξτε, είναι λίγες οι φορές που αναδεικνύονται κάποιες προτάσεις προγραμματικές.
Όχι βέβαια πολύ φωναχτά, μην τυχόν και τις ακούσει καλά ο λαός και ανατριχιάσει.
Αλλά όσο χρειάζεται για να τις ακούν οι χορηγοί τους.

Και, επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια για τα πολιτικό πρόγραμμα των πολιτικών μας αντιπάλων στις επόμενες αναμετρήσεις.
Δεν συμφωνώ με όσους από σας πολλές φορές βγαίνετε και λέτε, δεν έχουν πρόγραμμα. Έχουν πρόγραμμα. Και το πρόγραμμα είναι σαφές. Όσοι διαπραγματεύτηκαν, ο Ευκλείδης και πολλοί άλλοι, με τους τεχνοκράτες της τρόικας και των τεσσάρων θεσμών αργότερα, όπως τους είπαμε, έβλεπαν τις προγραμματικές θέσεις της Ν.Δ. διαρκώς να τις υπερασπίζονται οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ.
Είναι οι θέσεις που αφορούν
- Το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους
- Την απορρύθμιση της εργασίας
- Τη συρρίκνωση των μισθών
- Τη διευρυμένη φοροαποφυγή του μεγάλου πλούτου
- Είναι οι θέσεις που αφορούν τη διάλυση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος και τη θέσπιση ενός ασφαλιστικού τύπου Πινοσέτ, έτσι το ονόμασαν οι ίδιοι, προς όφελος συγκεκριμένων ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών
- Είναι οι θέσεις τους για εκτεταμένες απολύσεις στο δημόσιο τομέα
- Η επαναφορά του κανόνα 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις στο δημόσιο, που θα έχει άμεση επίπτωση στη δημόσια υγεία, στην παιδεία και τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, όταν εμείς καταφέραμε αυτό το ένα προς πέντε να γίνει ένα προς ένα.

Με δύο λόγια πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο είναι βαθιά αντιλαϊκό και βαθιά υπέρ των συμφερόντων των λίγων στην πατρίδα μας.
Και βεβαίως, ακριβώς για τον λόγο ότι η αναφορά σ’ αυτό το πρόγραμμα δημιουργεί ανατριχίλα στα λαϊκά στρώματα, ο κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. επενδύει στο να προσελκύσει τα λαϊκά στρώματα, μέσα από τη ρητορική της ακροδεξιάς και του εθνικισμού.
Τι κάνουν λοιπόν το τελευταίο διάστημα, ιδίως μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, τα στελέχη της Ν.Δ. και ο πρόεδρός τους; Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλους τους βουλευτές που υποστήριξαν την Συμφωνία των Πρεσπών ως προδότες, ως μειοδότες, ως ανθέλληνες.
Ακριβώς, και αναφέρομαι στις μεγαλύτερες γενιές που βρίσκονται σήμερα σε αυτή εδώ την αίθουσα, όπως έκανε τα σκοτεινά για το τόπο χρόνια του διχασμού, το κράτος της Δεξιάς και των εθνικοφρόνων.
Και μάλιστα, τους τελευταίους μήνες, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, έχουν ρίξει όλη τους τη δυναμική σε αυτή τη διχαστική τους ρητορική.

Μας λένε:
- Ότι εμείς παραδώσαμε την ιστορία της Μακεδονίας
Όταν πριν ακόμα υπογραφεί η Συμφωνία, στη γείτονα γκρεμίστηκαν αγάλματα, κατέβηκαν πινακίδες, άλλαξαν επιγραφές στα μνημεία.
Και έπειτα, όταν άλλαξε το Σύνταγμά τους, με βάση τη Συμφωνία, αφαίρεσαν τις ανιστόρητες αλυτρωτικές αναφορές, άλλαξαν τα σχολικά βιβλία και απέρριψαν ρητά και κατηγορηματικά την οποιαδήποτε σχέση τους με την Αρχαία Ελληνική Μακεδονία.
Μας λένε:
- Ότι παίζουμε παιχνίδια με τη σταθερότητα στα Βαλκάνια
Όταν καταφέραμε να αποκτήσουμε ένα σταθερό σύμμαχο στην περιοχή,
όταν εμείς, η Ελλάδα, επισήμως, αναλαμβάνει πια την προστασία του εναέριου χώρου τους, εμείς και όχι τα τουρκικά αεροσκάφη.
Όταν εμείς ερχόμαστε τώρα να προωθήσουμε επενδύσεις ελληνικών επιχειρήσεων και βάζουμε φραγμό στα σχέδια τρίτων χωρών για τη διεύρυνση της επιρροής τους στην περιοχή.

Μας λένε, τέλος:
- Ότι η Συμφωνία είναι επιζήμια και προδοτική, και αποτελεί προϊόν συναλλαγής για τις συντάξεις.
Όταν όλο μα όλο το δημοκρατικό πολιτικό τόξο στην Ευρώπη, ακόμη και ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δηλαδή της ευρωπαϊκής δεξιάς, προτείνουν την επιβράβευση της συμφωνίας αυτής με Νόμπελ Ειρήνης.
Και άρα, εμείς, αναρωτιόμαστε, και δικαίως
Άραγε σε ποιο πολιτικό τόξο ανήκει ο κος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα; Στο φιλοευρωπαϊκό και δημοκρατικό ή σε αυτό των ακροδεξιών συνομωσιολόγων και εθνικιστών;
Και πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται την Ευρώπη αυτοί οι φιλοευρωπαϊστές της Ν.Δ;
Ως το χώρο των φτηνών και ανίερων συναλλαγών κάτω από το τραπέζι;
Και ποιος άραγε τις κάνει αυτές τις συναλλαγές από τη πλευρά των Ευρωπαίων;
Η Μέρκελ και ο Γιουγκέρ;
Τα ηγετικά στελέχη, δηλαδή, του Ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος;
Αυτή και μόνο η άθλια εμμονή του κ. Μητσοτάκη στα περί συναλλαγής του Μακεδονικού με τις συντάξεις, ξεπερνάει ακόμα και τη ρητορική της ακροδεξιάς, και τον κατατάσσει ισότιμα στο πλάι των ευρωπαίων ηγετών της ακροδεξιάς, της Λεπέν, του Σαλβίνι και του Όρμπαν.
Αλλά το χειρότερο ολίσθημα, για τον κ Μητσοτάκη, δεν ήταν η εμμονή στην αθλιότητα περί συναλλαγής, αλλά ήταν η επιμονή του, τις κρίσιμες ώρες, τις ώρες που ψηφίζαμε αυτή τη Συμφωνία και που τάγματα εφόδου βρίσκονταν έξω από το Κοινοβούλιο και που ομάδες κουκουλοφόρων βρίσκονταν έξω από τα σπίτια των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων που ήθελαν να ψηφίσουν τη συμφωνία και που κάνανε επιθέσεις και που πέταγαν μολότοφ, την ώρα που τάγματα εφόδου ήθελαν να μπουν στη Βουλή, την ώρα που ξυλοκοπούσαν δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, δεν βρήκε μία κουβέντα να πει για να καταδικάσει αυτές τις φασιστικές συμμορίες, για να καταδικάσει αυτές τις ακρότητες, για να καταδικάσει αυτές τις επιθέσεις εναντίον των βουλευτών που στήριξαν τη συμφωνία.

Και βεβαίως άλλοι βρήκαν πράγματι να ορθώσουν ένα λόγο από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο πρόεδρός τους δεν βρήκε κανένα σθένος να το κάνει αυτό. Και αυτό για μένα, για μας, σηματοδοτεί ότι έχει επιλέξει ένα επικίνδυνο μονοπάτι να πολιτευτεί.
Γιατί όταν η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει να πολιτευτεί με αυτό τον τρόπο, τότε η πιο καθαρή έκφανση της ακροδεξιάς και του φασισμού στη χώρα έχει κάθε λόγο να θεωρεί ότι νομιμοποιείται να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Ε, λοιπόν, σήμερα θέλω να δώσουμε μαζί ένα μήνυμα
Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε.
Είμαστε εδώ για να υψώσουμε τείχος στη Χρυσή Αυγή και στις φασιστικές συμμορίες που σπέρνουν το τρόμο στους αδύναμους.
Στην Ελλάδα των μεγάλων αγώνων ενάντια στο φασισμό.
Στην Ελλάδα των χιλιάδων νεκρών ηρώων, θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, ναζιστικό κόμμα δεν έχει θέση.
Η Χρυσή Αυγή θα γυρίσει εκεί που της αξίζει, στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Θα δώσουμε τη μάχη μας γι’ αυτό.
Θα δώσουμε τη μάχη μας, γειτονιά τη γειτονιά, σπίτι το σπίτι. Και στη Βουλή και στους αγώνες και στα δικαστήρια, αν χρειαστεί.
Θα ξαναγυρίσουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Φίλες και φίλοι,
αν και παρακολουθήσατε πολλά από όσα ενδεχομένως ήθελα σήμερα να σας πω στις οθόνες πριν ανέβω στο βήμα, επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια για την προίκα που κουβαλάμε αυτά τα τέσσερα χρόνια, τις αποσκευές μας, τις κατακτήσεις μας, τα πεπραγμένα μας,
Πηγαίνουμε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση έχοντας ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα.
Ότι η βασική δέσμευση που αναλάβαμε, να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, ήταν μια δέσμευση που έγινε πράξη.
Όμως, το σημαντικότερο είναι ότι έγινε πράξη κατορθώνοντας ταυτόχρονα
- να ανασυγκροτήσουμε το κοινωνικό κράτος
- Υλοποιώντας πολιτικές για την ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης
- Θεσπίζοντας το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης
- Αναδιανέμοντας τους πόρους από την υπεραπόδοση της οικονομίας για τρείς συνεχόμενες χρονιές
- Εξασφαλίζοντας την ελεύθερη πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, συμπεριλαμβανομένων των 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας.
- αυξάνοντας τις πολιτικές για το παιδί από τα 700 εκατομμύρια, καταπολεμώντας την παιδική φτώχια, στο 1,4 δις ευρώ.
Τελευταίοι στην Ε.Ε. για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας ήμασταν ως χώρα την εποχή της ισχυρής Ελλάδας του κ. Σημίτη.
Και αυτή είναι η μεγάλη ντροπή του παλιού κατεστημένου. Όχι τόσο το ότι υποτάχθηκε πλήρως τα χρόνια των μνημονίων στους δανειστές.
Όσο ότι στα χρόνια της ανάπτυξης δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν υποδομές που θα προστάτευαν τους πολλούς την περίοδο της κρίσης.
Κάναμε πολλά.
Δεν κάναμε θαύματα, αλλά πετύχαμε πολλά.

Παραλάβαμε μια χώρα χρεωκοπημένη, μια κοινωνία λεηλατημένη, αλλά πετύχαμε, σε δύσκολες δημοσιονομικά συνθήκες:
- Να μειώσουμε την ανεργία κατά 9%, με τη δημιουργία πάνω από 350.000 νέων θέσεων εργασίας
- Να περιορίσουμε την αδήλωτη εργασία φτάνοντάς τη στο 8%, από το 20% όταν αναλάβαμε
- Επαναφέραμε τις βασικές αρχές των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων
- Προστατέψαμε τη λαϊκή κατοικία
Δεν πετύχαμε όλα όσα θα θέλαμε. Αλλά ξεκινήσαμε έναν μακρύ και δύσκολο αγώνα.
Και παράλληλα, δώσαμε το στίγμα της προοδευτικής διακυβέρνησης:
- Με την παροχή ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς. Στα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ, και είναι Έλληνες, και είμαστε περήφανοι με αυτό.
- Με το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια
- Με τη νομική κατοχύρωση της ταυτότητας φύλου
Και φυσικά, με τη μεγάλη προοδευτική τομή της Συνταγματικής μεταρρύθμισης. Μια μεταρρύθμιση που θα γίνει πράξη στη χώρα, εάν στις επόμενες εθνικές εκλογές, του επόμενου φθινοπώρου, η Προοδευτική Συμμαχία, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξανά και για την επόμενη τετραετία ισχυρή δύναμη.
Η πρώτη δύναμη που θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα προχωρήσει στη μεγάλη αυτή προοδευτική για τον τόπο μας τομή.

Όλες αυτές οι παρεμβάσεις έγιναν στοχευμένα και μεθοδικά.
Διότι αποτελούν βασικά στοιχεία της στρατηγικής μας για την Ελλάδα της νέας εποχής.
Για την Ελλάδα των πολλών, όπως μας αρέσει να λέμε.
Που δε μπορεί πια να ξοδεύει δυνατότητες και να υποτάσσει τις επιθυμίες της στην ελίτ.
Η Ελλάδα της κρίσης, έγινε πράγματι ο τόπος που ευημερούσαν οι λίγοι και οι πολλοί δυσανασχετούσαν. Και συνεχίζουν να περνάνε δύσκολα.
Αυτό αποτελεί ύβρη στην ίδια μας την ιστορία.
Είμαστε η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Το πολίτευμα των πολλών δεν μπορεί να υποτάσσεται στην κυριαρχία των λίγων.
Η Ελλάδα, στο κατώφλι της επετείου των 200 χρόνων από την εθνική της ανεξαρτησία, της επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, που έδωσε το πνεύμα του διαφωτισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη φλόγα του διαφωτισμού, δεν μπορεί να είναι μια χώρα σήμερα όπως τη θέλει ο κ. Μητσοτάκης και οι ακροδεξιοί συνοδοιπόροι του.
Μια χώρα διχασμένη, μια χώρα φοβική, που θα γυρνάει την πλάτη στον διπλανό, που θα πολεμάει τον αδύναμο
Που θα συσσωρεύει αδικίες και θα διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στο εσωτερικό της.

Η Ελλάδα της νέας γενιάς, του κόσμου της εργασίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, είναι το δικό μας όραμα.
Αυτή η Ελλάδα, μετά από αυτή την μεγάλη περιπέτεια των μνημονίων, είναι τώρα που χτίζει τη νέα εθνική της ταυτότητα και τη νέα εθνική της αυτοπεποίθηση, όπως ακριβώς στις μεγάλες και δύσκολες στιγμές της ιστορίας της.
Ως μια χώρα συνώνυμο της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Ως μια χώρα συνώνυμο της αλληλεγγύης και της συνεργασίας.
Της ειρήνης και της φιλίας των λαών.
Στα Βαλκάνια, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτό είναι το όραμα που μοιράζεται η Αριστερά με τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.
Για το λόγο αυτό, ενώνουμε σήμερα τις δυνάμεις μας.
Για να μην αφήσουμε καμία κερκόπορτα ανοιχτή που θα επιτρέψει την επιστροφή όσων λεηλάτησαν τον πλούτο της πατρίδας μας και χρεοκόπησαν την οικονομία μας.
Και σήμερα βάζουμε το πρώτο λιθαράκι σε αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά ξέρετε κάτι; Σε αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές δεν δίνουμε μόνο τη μάχη για να κλείσουμε την κερκόπορτα. Δίνουμε και τη μάχη για να σταματήσει αυτή η καπηλεία, η πατριδοκαπηλεία, που μας θυμίζει άλλες εποχές.
Διότι εμείς που βρισκόμαστε εδώ σε αυτή την αίθουσα γνωρίζουμε ότι πατρίδα δεν είναι κραυγές των πατριδοκάπηλων
- Πατρίδα είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή την πατρίδα
- Πατρίδα είναι εκεί που οι πολλοί μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια
Όχι εκεί που οι πολλοί υποφέρουν
- Πατρίδα είναι εκεί που οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα
Όχι εκεί που ξεζουμίζονται για 12ωρα με 300 ευρώ
- Πατρίδα είναι εκεί που η υγεία και η παιδεία είναι καθολικό δικαίωμα
Όχι εκεί που είναι προνόμιο των λίγων
- Πατρίδα είναι εκεί που όλοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο
- εκεί που η νέα γενιά έχει προοπτική και μπορεί να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή
-εκεί που η διαφορετικότητα αντιμετωπίζεται ως πλούτος και όχι ως απειλή.
- Πατρίδα είναι εκεί που το μέλλον της το ορίζει ο ίδιος ο λαός
Όχι εκεί που βασιλεύει το ψέμα, η προπαγάνδα, η οικογενειοκρατία
Γι αυτή την πατρίδα εμείς θα δώσουμε τη μάχη.
Όπως πάντα οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου έδιναν την πρώτη γραμμή της μάχης για την υπεράσπιση της αληθινής πατρίδας, του αληθινού πατριωτισμού.
Επιτρέψτε μου να κλείσω την ομιλία μου, απευθυνόμενος σε αυτούς που πρέπει να δώσουν την απάντηση στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές.
Αν οι επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές είναι οι πιο κρίσιμες, όπως λέμε, στην ιστορία της Ευρώπης, τότε ποιος θα δώσει απάντηση;
Θα δώσει απάντηση η νέα γενιά. Θα δώσουν απάντηση αυτοί το μέλλον των οποίων απειλείται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Θα δώσουν απάντηση οι νέες και οι νέοι που πρέπει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να έχουν τις ευκαιρίες να καθορίσουν το μέλλον τους. Γιατί είναι η γενιά που βρέθηκε ενώπιον του κινδύνου, για πρώτη φορά μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο να είναι η πρώτη μεταπολεμική γενιά που έχει προοπτική να ζήσει χειρότερα από τους γονείς της.
Και θέλω να απευθυνθώ σε αυτούς
Τα παιδιά της κρίσης. Τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το ’90.
Να απευθυνθώ και στα παιδιά που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά στην ηλικία των 17 ετών.
Γιατί εμείς δημιουργήσαμε αυτή τη δυνατότητα, στις 26 Μάη για πρώτη φορά ψηφίζουν 17ρηδες.

Και να τους πω:
Εσείς κρατάτε τα κλειδιά των εξελίξεων στα χέρια σας.
Εσείς έχετε σήμερα τη δύναμη να διορθώσετε τα λάθη και τις παραλείψεις των προηγούμενων γενεών.
Η Ελλάδα του 21ου αιώνα πρέπει να γίνει η δική σας Ελλάδα.
Η Ευρώπη του 21ου αιώνα πρέπει να γίνει η δική σας Ευρώπη.
Τώρα μιλάτε εσείς.
Το δικαίωμα της ψήφου είναι δικαίωμα αναφαίρετο.
Το έχετε στα χέρια σας.
Οι φίλοι σας, οι συμμαθητές σας, οι συμφοιτητές σας, οι συνάδελφοι σας.

Πάρτε στα χέρια σας την ίδια σας τη ζωή, το μέλλον σας.
Μην κάνετε τη χάρη σε κανέναν να εκμεταλλευτεί την απουσία σας από την κάλπη, για να μπορεί την επόμενη μέρα να μιλάει εξ ονόματος σας.
Ήταν πάντοτε οι νέοι αυτοί που κίνησαν τον τροχό της ιστορίας. Σε όλες τις μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Στα μεγάλα κινήματα, από την πτώση της δικτατορίας ως και τις μεγάλες πολιτικές αλλαγές.
Και την δεκαετία του ’80, αλλά και το ‘15, ήταν η νέα γενιά που έκανε πράξη το «πρώτη φορά Αριστερά». Δεν το ξεχνάμε.
Ξανά λοιπόν στην κάλπη να δώσουμε απαντήσεις, να μην αφήσουμε σε κάποιους που θέλουν να γυρίσουν τη ζωή και το μέλλον σας δεκαετίες πίσω.

Φίλες και φίλοι,
Δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες της Αθήνας Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η σημερινή σύσκεψη ήταν πράγματι μακρά, αλλά έτσι έπρεπε να είναι.
Γιατί ήρθαμε εδώ όχι μόνο για να μιλήσουμε εμείς.
Αλλά για να ακούσουμε.
Ήρθαμε εδώ για να ενώσουμε τις φωνές μας.
Για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.

Και σήμερα, νομίζω ότι μίλησε η καρδιά της προοδευτικής Ελλάδας.
Μίλησε η ψυχή της δημοκρατικής Ελλάδας.
Και το μήνυμα που όλοι μαζί θα εκπέμψουμε σήμερα είναι
ξεκινάμε, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και ξεκινάμε.
Φτάνει πια με την προπαγάνδα.
Φτάνει πια με το ψέμα.
Φτάνει πια με το διχασμό.
Τώρα μιλάνε οι πολλοί.
Τώρα ενώνουμε δυνάμεις.
Τώρα βάζουμε πλώρη για το μεγάλο και δύσκολο ταξίδι της νέας εποχής.
Εμείς εδώ δεν βρεθήκαμε απλά για να δώσουμε ραντεβού στην επόμενη κάλπη.
Εμείς σήμερα πραγματοποιούμε ένα μεγάλο βήμα, που αξίζει τον κόπο να καταγραφεί στην ιστορία.
Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ενός πλατιού μετωπικού προοδευτικού σχήματος, μιας πλατιάς προοδευτικής συμμαχίας.
Που θα δώσει τη μάχη στις επόμενες εκλογές, αλλά που θα βάλει τις βάσεις, τα θεμέλια, για να οικοδομήσουμε μαζί με τους αγώνες μας την Ελλάδα της νέας εποχής.
Για να οικοδομήσουμε μαζί τις βάσεις και τις προϋποθέσεις της νέας μεγάλης νίκης, της νέας μεγάλης πορείας για την προοδευτική διακυβέρνηση της νέας τετραετίας στην Ελλάδα
που θα δώσει σήμα προς τα μπροστά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Σήμα στην Ισπανία του Πέδρο Σάντσεθ
Σήμα στην Πορτογαλία του Αντόνιο Κόστα
Σήμα στην Ιταλία που αγωνίζεται
Στη Γαλλία που αγωνίζεται μέσα από τις κινητοποιήσεις
Σήμα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Θέλω, κλείνοντας, να σας καλέσω, όλους και όλες, όχι απλά να φύγετε από εδώ με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.
Αλλά να φύγετε από εδώ έχοντας κατά νου τις επόμενες μέρες να οργανώσετε εσείς παντού τη παρουσία της προοδευτικής Συμμαχίας.
Η προοδευτική Συμμαχία δεν είναι ένας τίτλος κάτω από το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η προοδευτική Συμμαχία πρέπει να γίνει πράξη
Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά,
Σε κάθε χώρο δουλειάς
Να πάμε παντού το μήνυμα της ενότητας, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης.
Όλοι μαζί να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας.
Σπίτι - σπίτι, πόρτα – πόρτα, γειτονιά τη γειτονιά
Να μην αφήσουμε να παλινορθωθεί το παλιό πολιτικό σύστημα που λεηλάτησε και χρεοκόπησε τη χώρα.
Όλοι μαζί για τη μεγάλη νίκη
τη νέα μεγάλη νίκη των δυνάμεων της προόδου.
Για τη νίκη στις Ευρωεκλογές, που θα ανοίξει το δρόμο για μια νέα μεγάλη νίκη στις εθνικές εκλογές.
Που θα αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω.
Η Ελλάδα είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, και θα παραμείνει στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Όλοι μαζί, για να κάνουμε πράξη
την Ελλάδα των πολλών
την Ευρώπη των λαών

Καλή δύναμη.
στις
Ετικέτες , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)